Archimundo revisited

May 31, 2018

WORKS IN COLLECTION

POWER WATER KUALA LUMPUR
PUTRAUAYA CHALLENGE PARK. BEAUTY IN CONCRETE
FABER PARK. SINGAPORE
CONSTRUCTION GRAPHICS. KUALA LUMPUR
MARINA BAYS SANDS.SINGAPORE
NANYANG ART SCHOOL DREAMS. SINGAPORE
MARINA BAY SANDS WATER FALL. SINGAPORE
NATIONAL MIRROR OF MALAYSIA
TOKYO
PETRONAS TOWERS REFLECTIONS. KUALA LUMPUR
TRANSPORT OF BALI
GEHRY’S EXPERIENCE 1
JAPAN. BAMBOO FENCE
HANGING GARDENS UBUD BALI
BALI COLORS 2
SUNSET RECEPTION
GRASS OF ALILA VILLAS SOORI
REFLECTIONS AT KEPPEL BAY. SINGAPORE
BALI COLORS
RICE TERRACES II
LOST UNDER HENDERSON WAVES. SINGAPORE
TOKYO TREE
HARBOUR MOVEMENTS. SINGAPORE
SKY IN SHOPPING MALL 1. MARINA BAY. SINGAPORE
HENDERSON WAVES. SINGAPORE
YVES SAINT LAURENT. MAROCCO. GARDEN
GOTHIC CATHEDRAL BY LIBESKIND. SINGAPORE
TOKYO ELECTRO
ST-MARY OF THE ANGELS. SINGAPORE
TOKYO DOORS
SENTUL PARK
NIGHT GRAPHICS. KULALA LUMPUR
JULY BELLAGIO
NED KAHN TIPPING WALL REVISITED NEW ZEBRA
PUTRAUAYA. A NEW CITY WINDOWS
RICE TERRACE. BALI
PETRONAS TOWERS. KUALA LUMPUR
WHITE STONE IN INOX. SINGAPORE
ARC DE TRIOMPHE. KUALA LUMPUR
TENSION OF THE GOLDEN GATE BRIDGE
WATER LILY SENSES. BALI
SKY IN SHOPPING MALL 2. MARINA BAY. SINGAPORE
BEACH FRONT LIVING. ALILA VILLAS ULUWATU. BALI
KUALA LUMPUR IN DE PETRONAS TOWERS
WALL OF ARTS. LASALLE. SINGAPORE
MOSQUE DREAM. KUALA LUMPUR
THE WORLD VIEW FROM MARINA BARRAGE
WATER FRONT GARDENS I SINGAPORE
WATER FRONT GARDENS II SINGAPORE
ALILA VILLAS ULUWATU. SHADOWS. BALI


MEDIA

Interview doorJef Lambrecht : 

HET INDIRECT DUIDELIJK MAKEN

Marnix Verstraeten woont in een laag glazen huis, op de zuid ank van de Kluisberg, de grens van Oost- en West-Vlaanderen met Henegouwen, een huis dat hij zelf heeft ontworpen. Onder het genot van een Saint Emilion cru bourgeois en uitzicht op heel ver, had hij op 28 maart dit gesprek met Jef Lambrecht.

OVERDAG BEN IK ARCHITECTURAAL VORMGEVER, MIJN VRIJE TIJD GAAT OP AAN HET SCHILDEREN.

Wat was er eerst, hoe is het gegroeid?

Ik ben van jongs af aan zeer creatief geweest. Ik ben dan op mijn 18de naar de Academie voor Schone Kunsten in Gent gegaan,waar ik met alle soorten kunsten, architectuur ook, in aanraking ben gekomen. We hadden ook heel wat ‘atelier’ waar we ons konden uitleven.

Als we nu kijken naar je werk, dan zien we dat op één of andere manier nog doorschemeren?

Ja, dat voel ik ook heel sterk aan. Ik inspireer me ook altijd op vormgevende elementen uit de natuur of de architectuur. Van daaruit ga ik creëren. Het gebeurt vanuit het zien: eerst het waarnemen, het vastleggen, het herdenken, het herwerken, en dat gaat heel ver, het detailleren, het inzoomen, het uitzoomen, tot ik er een heel goed gevoel bij krijg. In het uitwerken en het schilderen zijn het kleuren- palet en de techniek erg belangrijk.

Je vertrekt van een concreet bestaand beeld? Bijna altijd.

Dat oorspronkelijke beeld, dat moederbeeld, wat is dat?

Altijd wat ik zelf heb waargenomen. Wat we hier nu zien komt uit reisverslagen, uit de diverse reizen naar China, Singapore, Japan, ... dit is hier Bali, Kualalumpur, ... Ik maak eerst een reportage van foto’s of tekeningen. En van daaruit vertrek ik dan om een nieuwe tekening te maken. En vanuit die nieuwe gegevens maak ik het schilderij. Het gaat in stappen.

En wat fotografeer je?

Ik fotografeer nogal natuurgetrouw hetgeen je bijna ziet op de schilderij. Ik zoek repetities, re ecties, schakeringen, structuren. Telkenmale ben ik op zoek naar een andere dimensie dan wat ik direct zie. Ik wil ook een beetje het indirecte duidelijk maken. Glaspartijen zijn heel interessant omdat je daar andere dingen in ziet, omdat ze re ecteren en je dieper in de materie kunt gaan kijken.

Is er iets wat je ermee wil vertellen?

Ik wil in de eerste plaats vertellen dat het boeiend is om het te doen, dat het ook vreugde schept om het te mogen doen. Ik wil ook dat wie naar mijn schilderijen kijkt, tot rust komt en zich er goed bij voelt. Ik wil in de eerste plaats dat de mensen gelukkig zijn bij het zien van mijn werk.

Wanneer ben je er echt, ik zal maar zeggen min of meer professioneel mee begonnen?

Ik heb vanaf mijn veertiende decors gebouwd voor allerlei jeugd- en muziekactiviteiten in Avelgem. Ik was de createur die het in elkaar stak en zorgde dat er goed licht op zat.... echt puur vormgever.... maar vanaf de Academie begonnen we heel andere werken te maken... Een jaar of tien heb ik bijna niets gedaan, omdat ik dan het architectenbureau heb opgestart, maar na tien jaar, begon ik terug tien schilderijen per jaar te maken. Ik had er behoefte aan. Het debiet is intussen maal tweeënhalf.

STROOMVERSNELLING

Heeft je nieuwe atelier die stroomversnelling veroorzaakt?

Dat heeft in de eerste plaats de stroomversnelling gebracht. In de tweede plaats natuurlijk de uitnodiging van de Galerij Pieters. Moest dat er niet geweest zijn, dan zou ik waarschijnlijk wat minder productief geweest zijn. Ik ben bij Pieters terecht gekomen toen ik als vormgever voor zijn galerij een opdracht had in Parijs. Toen heb ik hem uitgenodigd om naar hier te komen en mijn werken te komen zien en hij heeft direct gezegd: “U stelt tentoon, eerst in Latem, dan in Knokke, en dan weer in Latem. We zullen dan wel zien waar we staan.” Mijn ambitie is te blijven schilderen. En daar ik ook een dagje ouder word, is het boeiend om een uitgebreide hobby te hebben: reizen en schilderen. Kan het leven mooier zijn?

Wat is je meest onvergetelijke moment?

Wel, het ontdekken van bepaalde re ecties, schaduwen, en dat geeft soms het gevoel van, nu zie ik het. In Japan bijvoorbeeld, de hoogspanningsdraden en de transformatoren die boven de grond staan wegens de aardbevingen, die zwarte lijnen tegen die helblauwe hemel en die heel eigenaardige verbindingen met die transformatoren daartussen. Het is zalig om dat te ontdekken. En dat dan tegen een glazen wand, dat geeft nog een extra dimensie en een dieptewerking. Ik heb altijd mijn aquarel- doos bij om heel vlug bepaalde tonaliteiten vast te kunnen leggen. Tekenen is één van mijn grootste passies. Maar dan wel het echte tekenen. Tekenen is waarnemingstekenen. Het is in de eerste plaats het zien en dat in kaart brengen. Dat helpt ook om abstracte beelden te maken, de lijnen abstracter te maken, de vrijheid te creëren om daar dan andere dingen mee te doen dan wat je ziet.

OUDE MEESTERS EN OPDRACHTEN

Waarneming ligt aan de grondslag van de tekenkunst, maar daar kan je dan vrij in evolueren. Dat is dan geen enkel probleem. Picasso, was een heel goed tekenaar. Maar hij is dan heel vrij geëvolueerd in zijn manier van tekenen. De lijnkwaliteit is zeer belangrijk. Ik hou heel veel van een aantal schilders die ook werken met patines, met verven die op en onder elkaar liggen, zoals de opbouw van de werken die je hier ziet. In feite inspireren mij heel veel mensen. Gauguin is één van de gasten die ik het liefst heb qua kleurschakering omdat hij heel fraaie tinten over elkaar plaatst. Hij werkt ook veel

met transparanten. Ik vertrek ook altijd van de basis, de donkerste kleuren eerst en dan werk ik met transparanten verder om een diepe tonaliteit te bekomen en het schilderij stuk per stuk op te bouwen.

Kijk je naar oude meesters?

Overal waar ik kom gaan we de musea bezoeken. En als je ziet hoe van daaruit de evolutie is ge- komen naar de hedendaagse schilderkunst, is dat mooi. Maar vroeger waren het ook meer toege- paste kunstenaars, die hadden een opdracht en moesten een portret maken voor een edelman of

voor de kerk, maar ze zijn boeiend, ook de manier waarop ze schilderden. Ik heb in mijn jeugdjaren Rembrandt nageschilderd en Rubens ....Ik heb daar technisch veel van geleerd. Een Rembrandt nas- childeren, twee meter op drie, .... daar ben je een eindje mee bezig hé!

Je schilderde Rembrandt op ware grootte na?

Op ware grootte, ja.

En hoe deed je dat?

In de eerste plaats door ergens een foto zoeken in een kunstboek, die uitvergroten, met Epi Diascoop was dat toen nog in die tijd, zodat je de basislijnen een beetje had om te starten. Ik werkte met acr- ylaten, omdat die handiger zijn dan olieverf.

En heb je die werken bijgehouden?

Ze waren in opdracht. ’t Was zoals Rembrandt opdrachten maakte. In feestzaal ‘de Rembrandt’ in Vichte hangt er een groot. Ik had veel opdrachten van de Academie. Ik heb voor Raoul Servais en Pierre Vlerick de metro Brugmann geschilderd. Zij hadden tekeningen gemaakt, de grootte van een Ipad en ik moest die maken op stenen van, ik denk, 3,5 op 3,5, grote, dikke stenen. Dat was tijdens mijn burgerdienst en het was ideaal om dat tussendoor te doen. Burgerdienst op de Academie, dat was wel luxueus en gezellig.

KIJKEN 

Van wat heb je het meest geleerd? Van wie of van wat? Wel, ik heb het meest geleerd van te leren kijken. En hoe heb je leren kijken?

Door aandacht te hebben. Leren kijken is het schoonste wat je kunt zien, zeg ik altijd. Je moet dieper

durven kijken. Kijken naar die plant die daar staat. Je kan ze ook bekijken in detail, de nerven, de lijn- structuren, de verhouding van de bladeren tot de stengel, daar kan je vijf schilderijen van maken. Dus, je inspiratie moet je niet altijd ver gaan zoeken, zoals ik het doe. Je kan je evengoed laten inspireren door de natuur om je heen. En dan kun je nog verder gaan hé, composities zoeken, daaraan werken, de structuren opzoeken, dat proberen op tekening te brengen, en daaruit iets creëren. Leren zien is onderzoeken, is aandacht hebben voor de dingen rondom u.

Het vertrekt uit een intuïtie over het verborgene dat zich op één of andere manier wel manifesteert maar toch verstopt blijft in het beeld?

Ja, dat klopt. Moest ik het beeld in zijn globaliteit tonen, dan zou dat eerder een tekening worden. Ik wil uit de realiteit een stuk nemen en me erdoor laten inspireren. De bedoeling is dat ik iets dieper kan graven.

Wat is de invloed van het landschap dat je door dit panoramische raam kan zien en dat zich kilometers en kilometers ver uitstrekt en uitdijt en uitgolft tot in Frankrijk?

De inspiratie van dit landschap is in de eerste plaats dat het alle dagen anders is: of het is wit, of helblauw, of gras groen, ... je krijgt een enorm spectrum van kleur; bijna twee derden is hemel en één derde land. En het verandert voortdurend: zowel bij donder en bliksem is het interessant als bij bewolkt weer of sneeuwval. Het inspireert om het kleurenpalet van de natuur te zien evolueren. En het licht, het is heel plezant om met veel licht te leven.... dat geeft me heel veel moed en ambitie en energie om iets te gaan doen.

VLAMING IN WALENLAND 

Je woont in Wallonië? 

Ja, ja. 

Hoe is het om als Vlaming in Wallonië te leven?

’t Is zeer aangenaam, het is zodanig aangenaam dat ik in de politiek gegaan ben in Mont de l’Enclus. En je ziet, door actief bezig te zijn in de gemeente, krijg ik 300 voorkeurstemmen van de 2600 mensen die mochten stemmen. Op de lijst van MR. Er was maar één partij. De andere partijen, CDH, PS, Ecolo, en dan nog een onafhankelijke hadden zich verenigd tegen de MR. We behaalden zeventig procent van de stemmen. Dat is niet slecht. Ik denk dat er weinig gemeenten zijn in Wallonië waar men zeventig procent haalt. Mont de l’Enclus is vijftig procent Vlaams. In ’63 was het nog Vlaanderen. Dus het is pas daarna Wallonië geworden...

Hier is nooit sprake geweest van taalstrijd?

Nooit! Nooit. Omdat er ook al vroeger een zeer grote vermenging was. Als je naar beneden gaat, bij de bakker of in het winkeltje en je vraagt een brood in het Nederlands, dan ga je een brood krijgen. Daar zal nooit discussie over ontstaan. Als ze u maar kunnen helpen.

Hoe kijk je als Vlaming die in Wallonië woont en dan nog in de Waalse dorpspolitiek verzeild bent ger- aakt, naar de huidige communautaire spanningen?

Ik ben in de eerste plaats blij dat ik Waal geworden ben, dat ik mij die communautaire spanningen door De Wever zijn gezinden niet persoonlijk kan verwijten, dat ik mij daar geestelijk niet teveel moet van aantrekken. Maar het is de dood van Vlaanderen om zo te denken. En ik ervaar nu zelf dat de samenwerking met Wallonië perfect kan voor iedereen. En wat ga je doen met Brussel? Van wie is Brussel? Een stukje van Vlaanderen en een stukje van Wallonië, ja.... ’t zal moeilijk worden.

Dus uiteindelijk dan toch: eendracht maakt macht?

Voor mij: ja. En zeker binnen een globale wereld zoals die nu evolueert is het wel een beetje belache- lijk dat West-Vlaanderen, of Antwerpen, zich gaat afschermen ...Het is problematisch dat zowat 35% van de Vlamingen dat voor hun gedachtegoed neemt.

Je komt nochtans uit een Vlaamsgezind gezin?

Ik kom uit een Vlaams nest, jaja. Maar waar ik me toch altijd vanaf mijn politiek ontwaken tegen verzet heb. Niet dat ik niet  er ben van als Vlaming geboren te zijn, maar ik draag het  amingantisme niet in mijn hart en ziel. Met mijn roots is dat wel iets anders.

GLOBALISME

Je woont samen met Galina, een Russische?

Het lijkt een groot cultuurverschil maar Galina is sterk geïnteresseerd in cultuur. Dus die verschil- len zijn gemakkelijk te overbruggen. Ze heeft tot haar 26ste in Moskou gewoond. Daar heeft ze de cultuur en de kunststromingen die Rusland binnenkwamen ontdekt en is daarin geëvolueerd. Ze was geen lid van de communistische partij. Ze probeerde daaruit te vluchten door te studeren en ook via haar vader die daar professor is. In 1998 behaalde ze een doctoraat in Leuven; een perfecte kruisbes- tuiving dus tussen Oost en West....

Heeft de Russische kunst je iets bijgebracht?

De zeer traditionele Russische iconenkunst, dat is een zeer zwaar ambacht. Maar er zit weinig gevoel in. ’t Is meer een ambacht dan een gevoelsmatige manier om iets te verwerken. Als ambacht vind ik het zeer waardevol.

Je hebt, naast deze zeer achtenswaardige traditie, de hele ontwikkeling waarin Rusland eenzeer grote rol in heeft gespeeld, naar de abstractie: Malevich, de Russische suprematisten, de revolutionaire be- weging aan het begin van de vorige eeuw was voor de hele wereldkunst belangrijk.

Zeker en vast. Als je kijkt wat er gebeurt in Moskou, de Wijnfabriek, de Chocoladefabriek en de Ga- rage in het centrum, reusachtige, oude bedrijven die volledig ten dienste staan van de jonge artistieke wereld, wat daar gebeurt op gebied van theater,  lm, plastische kunst, fotogra e... ’t Is een enorm boeiende stad geworden voor hedendaagse kunst. Momenteel is dat booming.

Die opkomst, en parallel daaraan, het begin van ondergang van het Westen, de opkomst van Rusland, China, de nieuwe economische tijgers, de BRIC-landen, zie je dat uiteindelijk gepaard gaan met de verschuiving van het centrum van de kunst van west naar oost?

Het voordeel is dat ze met een oude traditie zitten die nog niet helemaal verdwenen is én ze heb- ben heel veel inspiratie uit het westen waarmee ze een nieuwe start kunnen maken. Je voelt wel dat het conservatisme er voor een stuk inzit. En die nieuwe inspiratie die er komt geeft een zeer mooie kruisbestuiving. Je voelt nog altijd in die nieuwe galeries dat daar nog traditie in zit die wij niet meer kennen.

En is dat een voordeel?

Dat geeft een zeer mooi eindresultaat, ja. Dat geeft een andere visie...

Dus straks wordt het in plaats van New York, Moskou of Peking?

Zeker en vast, zeker en vast. Als je ziet dat ze in China -traditionele academies- moeten kopiëren, nawerken, naschilderen, eerst het metier leren zoals de grootmeesters, en dan pas de vrijheid krijgen...

VAKMANSCHAP

Ja, metier is heel belangrijk. Ik wil in een schilderij metier zien. Dat kan zeer abstract zijn. Metier, de touch van het penseel, de opbouw kunnen een schilderij rijker en interessanter maken.

Zie je metier in Jackson Pollock?

Ja, de manier waarop hij de verf zwiert naar zijn doeken, is met een bepaalde, zeer goed op voorhand kennende en wetende gedrevenheid. Daar moet dat. Zo en zo. Dat moet zo opgebouwd, zo gecomposeerd worden. Daar is zeker en vast over nagedacht. Het kan spontaan zijn, maar het is iemand die gevoel heeft voor kleur en compositie. En dat hoeft niet op voorhand uitgetekend te worden. Pollock werkte puur op het gevoel. Hij had zijn 25 potten verf open staan met 25 diverse borstels daarin en hij kon zo met zijn gevoel, zijn ambitie en zijn inspiratie die doeken maken.

En wat te denken van Hokusai die op zijn tachtigste zei “Geef me tien jaar en ik zal misschien kunnen tekenen” en de poten van een kip in de inkt doopte en ze liet lopen over een wit blad?

Ik heb het soms moeilijk met conceptuele kunst omdat ik graag heb dat de mensen plezier heb- ben aan mijn schilderijen, dat ze gelukkig worden, dat ze tot rust komen, dat ze ontstresst worden. Een schilderij mag mooi zijn. Als je van bepaalde conceptuele werken, waar één potloodlijn met een streepje en een puntje op staat, niet eerst de achterliggende  loso e kent, en het boek gelezen hebt, hoe die persoon komt tot dat lijntje en dat puntje, ja, dan heb je daar niet veel aan.... Dan kan je moe- ilijk zeggen, als dat daar hangt, ik vind dat schoon.

Is kunst een intellectueel of een zinnelijk genot?

De combinatie moet het zijn. Er mag een hele mooie  loso e achter zitten. Er mag zeer veel over nagedacht zijn, maar kunst is voor mij ook een verhaal, van als ik in het vliegtuig zit tot ik uit mijn atel- ier kom. Je gaat ergens naartoe om iets te ontdekken en dat ontdekken wil ik meenemen in het werk.

Memling behoorde tot de schilders die in dienst van de burgerij,de clerus en de adel, werkten. En toch is hij zeer bijzonder. En niet alleen door zijn metier. Vooral niet door zijn metier. Wat maakt een kunstenaar groot? En blijvend?

Ik heb pas in Parijs een tentoonstelling van Hopper gezien en ik herkende mezelf. De manier waarop hij kijkt naar een stadsbeeld, het fragment dat hij daaruit neemt van een vrouw die alleen staat aan die bar en niet naar hem kijkt maar wegkijkt van hem,het licht, de duisternis die valt, het licht dat uit de bar komt naar buiten, en een zeer eenvoudige techniek -het is ook geen grootmeester in de schilderkunst- die overeenstemt met de soberheid die hij wil in zijn werk.

Dus een groot kunstenaar hoeft geen virtuoos te zijn?

Nee, hij hoeft geen virtuoos te zijn, zeker niet. Daar zijn genoeg voorbeelden van.

Het volstaat dus dat hij op een adequate manier zijn manier van kijken weergeeft? 

Ja, en is dat nu met zijn vingers, een potlood, of de poten van een kip.... daar heb ik geen problemen

mee. 

Jef Lambrecht


EXPOSITION DETAILS

From:
Till:
location:
GUY PIETERS GALLERY ZEEDIJK 742 - 8300 KNOKKE-HEIST